Zadarski portal Antena javio je da je Lončar u poopodnevnim satima nađen mrtav u moru, nakon čega su očevici odmah pozvali hitnu pomoć i policiju, navodi Hina.

Lončarovu smrt potvrdio je na svom Fejsbuk profilu i istoričar Tvrtko Jakovina.

"Budimir Lončar, diplomat, partizan, svjetski državnik, moj prijatelj, preminuo je danas u Preku, mjestu u kojem je rođen 1. aprila 1924.", napisao je Jakovina.

Lončar je bio učesnik Narodnooslobodilačke borbe, diplomata i politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske.

Bio je najmlađe od desetoro dece, od kojih je samo pet preživelo rano detinjstvo.

Njegov otac je bio brodovlasnik i pomorski trgovac.

Lončar je gimnaziju završio u Zagrebu i Splitu, a 1942. priključio se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP).

Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je 1943. na predlog svog nastavnika i odeljenskog starešine Bogdana Ogrizovića, a Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) 1945. godine.

Nakon oslobođenja Jugoslavije, bio je na službi u Jugoslovenskoj armiji, u Zagrebu je završio Vojno-političku školu, a u periodu od 1946. do 1949. godine radio je u Ministarstvu unutrašnjih poslova Narodne Republike Hrvatske, da bi 1950. godine prešao u diplomatiju.

Kao diplomata, bio je generalni konzul FNRJ i savetnik u misiji pri Organizaciji ujedinjenih nacija (OUN) u Njujorku, od 1950. do 1956; načelnik Grupe za analizu i planiranje u Državnom sekretarijatu za inostrane poslove FNRJ (DSIP), od 1956. do 1964.; ambasador SFRJ u Indoneziji, od 1965. do 1969, a potom specijalni savetnik Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ, od 1969. do 1973.

Od 1973. do 1977. Lončar je bio SFRJ u tadašnjoj Zapadnoj Nemačkoj, a zatim podsekretar za politička pitanja u Saveznom sekretarijatu za inostrane poslove SFRJ (SSIP), od 1977. do 1979.

Ambasador SFRJ bio je u Sjedinjenim Američkim Državama, od 1979. do 1983. i
zamenik Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ, Raifa Dizdarevića, od 1984. do 1987.

Na čelu Saveznogi sekretarijata za inostrane poslove SFRJ bio je od 1987. do 1991.

Bio je bliski saradnik saveznog premijera Ante Markovića, a u decembru 1991. godine podneo je ostavnu na položaj šefa diplomatije SFRJ.

Nakon raspada SFRJ, obavljao je dužnosti za Organizaciju ujedinjenih nacija (OUN) od 1993. do 1996. godine, a nalazio se i na mestu savetnika Centra za humanitarni dijalog u Ženevi. Od 2000. do 2010. godine, bio je savetnik predsednika Stjepana Mesića. Bio je predsednik Saveta tadašnjeg predsednika Republike Hrvatske Ive Josipovića za spoljnu politiku i međunarodne odnose.

Takođe je obavljao dužnost predsednika Diplomatskog veća Visoke škole međunarodnih odnosa i diplomatije "Dag Hamaršeld" u Zagrebu, od 2010. do 2017. godine. (kraj) vip/mk