"Iako je govorio da se, etnički, uvek osećao samo i jedino kao Vojvođanin, Teofil je ostavio trag na prostoru čitave Jugoslavije, zemlje koje tehnički više nema, ali, sigurni smo, cela danas žali", istakla je redakcija Vremena.

Poznat po britkom stilu i kritičkim osvrtima na društvene i političke prilike u Srbiji i regionu, Pančić je tokom karijere pisao za brojne medije i objavio više knjiga, ostavljajući značajan trag u novinarstvu.

Rođen 6. jula 1965. godine u Skoplju, od treće do sedme godine živeo je u Pirotu da bi se kasnije preselio u Zagreb. Od 1999. godine radio je kao politički komentator Radija Slobodna Evropa, a
stalni kolumnista “Vremena” bio je od 1993. godine.

Objavljivao je tekstove i kolumne u nizu časopisa, među kojima su: Naša Borba, Republika, Globus, Dani, Sarajevske sveske, Dnevnik, Nezavisni, Vojvodina, Pobjeda, Monitor itd.

Objavio je knjige: Urbani Bušmani (2001), Čuvari bengalske vatre (2004), Osobeni znaci (2006), Na hartijskom zadatku (2006), Famoznih 400 kilometara (2007), Kroz klisurine (2007), Peščani sprud (2006), Pepeo bez bašte (2008), Kamen traži prozor (2009), Vremeplov na remontu (2010), Blesava pevačica (2010), Plavušina dilema (2011), Stanica fantomskih vozova (2011), Privođenje Bube Erdeljan (2013), Nosorozi sa šeširima (2013), Aleja Viktora Bubnja (2013), 39 dana lipnja (2014), Pilule protiv zaborava (2016)…

Dobitnik je brojnih domaćih i regionalnih nagrada, kao što su “Jug Grizelj”, “Vitez poziva”, “Srđan Aleksić”… Većina nagrada koje je Pančić dobio dodeljuju se za hrabrost, novinarsku ili ljudsku.

Vreme i mesto ispraćaja Teofila Pančića biće objavljeni naknadno. (kraj) vem/dj